Avontuur in Zweden - Deel 3

Het aardige Engelse stelletje dat er in mijn vierde week is, vertrekt in het weekend. Jammer, want we konden het goed vinden. Op hun laatste avond op Örbäck verzorgen ze een diner als dank voor de gastvrijheid. Een Indiaas recept waar ik nog nooit van heb gehoord; Dahl. Verrassend lekker. Als dessert eten we rabarbertaart met een bolletje ijs. Ik laat het me goed smaken maar realiseer me dat weekend voor het eerst dat mijn broek een stuk strakker is gaan zitten. Mijn taille begint als een muffin over mijn spijkerbroek te hangen....whoops! Zoveel lichaamsbeweging krijg ik natuurlijk niet tijdens het onkruid plukken en schoffelen. Met alle volle melk, boter, jam, eieren, chocoladeballen en taart krijg ik meer calorieën binnen dan ik verbrand...maar oh, wat smaakt het allemaal lekker.

De nieuwe wwoofers staan een paar dagen later op de stoep; een Duits gezin. Vader, moeder, zoontje van drie en een zoontje van vier maanden. Aardige mensen die een bijzondere rondreis maken door Zweden. Ze trekken vier maanden langs drie verschillende boerderijen om als vrijwilliger te werken en Örbäck is hun eerste stop. Heel knap hoe moeder haar werkzaamheden doet terwijl ze haar baby in een draagdoek op haar borst draagt en haar spelende zoontje in de gaten houdt. De baby huilt veel, maar ze blijft er heel kalm onder. Ik kan gelukkig in het Engels met ze praten, want mijn Duits is sehr schlecht. Ondertussen leer ik het Zweeds steeds beter verstaan en lezen. Daar heb ik veel lol in! Ik pak vaak de krant om woorden en zinnen te vertalen en ik heb naast mijn bed een paar Zweedse kinderboeken liggen.  

Het omboeken van mijn vlucht terug naar Nederland verloopt niet meteen soepel; de vlucht die ik zou willen nemen is niet meer beschikbaar en de andere vluchten vanaf vliegveld Stockholm zijn erg duur. Bovendien moet ik de kosten met een creditcard betalen en die heb ik niet. Gelukkig wil Helena me helpen en ik ontdek een vlucht vanuit Linköping; op een mooi tijdstip, voor een normaal bedrag en op maar drie kwartier reizen vanaf Klockrike! Nadat ik de bevestiging van de omboeking per email heb ontvangen kan ik langzaamaan beginnen met aftellen. Een paar dagen later bedenk ik me dat ik nog best een dag in Linköping zou willen doorbrengen voor ik op het vliegtuig stap, dus reserveer ik een overnachting in een schattig hotelletje.

Gul lök = gele uien

Als ik in mijn vijfde week nieuwe werkzaamheden en verantwoordelijkheden krijg vliegen de uren opeens om. Een voormalige garage moet worden omgetoverd tot een koffiehuisje waar passanten koffie en thee kunnen drinken en verse producten kunnen kopen. Een leuke klus want de garage moet worden leeggeruimd, schoongemaakt en worden ingericht als knus eco-koffiehuis. Ik knutsel een papieren slinger van oude kranten, speur in de kringloopwinkel naar bruikbaar servies, tafelkleedjes en vaasjes en stel veldboeketten samen. Nu ben ik in mijn element! Het wordt helemaal gezellig als wwoofer Damien uit België arriveert. Een superaardige jongen die een jaar lang gaat rondreizen om als vrijwilliger te werken en na te denken over wat hij wil met zijn leven. Damien is grappig, onverstaanbaar met zijn Frans-Engelse tongval, charmant, aantrekkelijk...en hartstikke gay. Een kortstondige fling zit er dus niet in. 

Mijn laatste week begint niet zo fijn; ik krijg buikgriep en heb me in jaren niet zo ziek gevoeld. M'n moeder vindt het erg vervelend dat ze niks voor me kan doen en laat per sms weten dat ze me desnoods met de auto op komt halen. Heel lief, maar er zit niks anders op dan uitzieken. De tweede helft van de week knap ik op en kan ik me voorbereiden op het afscheid. Ik koop voor ieder gezin bloemen, een klein cadeautje voor Petra, Jens en de kinderen, ik maak nog een serie foto's en schrijf over mijn ervaringen in het wwoofer-gastboek. 

Het regent tijdens mijn laatste ochtend op Örbäck, ik blijf nog even onder de warme dekens liggen luisteren naar de tikkende druppels op het dak en denk na over de afgelopen zes weken. Ik heb al mijn spullen al ingepakt en hoef alleen maar te douchen, ontbijten en afscheid te nemen. Ik ben opgelucht dat ik bijna weer naar huis ga, maar ik merk ook dat ik het moeilijk vind om te vertrekken. Mijn benen voelen zwaar en ik heb een brok in mijn keel. Als ik Jens en de kinderen gedag zeg breek ik en begin ik te huilen. Maar ik moet ervandoor, dus ik probeer de tranen in te slikken. Petra en haar minnaar Håkan brengen me naar de bushalte. We nemen afscheid in de auto en ik zwaai ze uit. In de verte zie ik Örbäck. Dat was het dan. In de bus stromen de tranen over mijn wangen...pffff. Dat ik zo emotioneel zou zijn had ik niet verwacht. 

Eenmaal ingecheckt in het hotelletje in Linköping trekken mijn rode ogen weer een beetje bij en maak ik er een leuke dag van. Ik koop een reusachtig ijsje bij de beroemde ijssalon Bosses Glassbar, koop cadeautjes voor mijn kleine nichtje, shop bij Monki en bezoek openluchtmuseum Gamla Linköping.

Hotel Du Nord

Openluchtmuseum Gamla Linköping

Zondag 17 juni 2012 vlieg ik vanaf het kleine vliegveld van Linköping terug naar Nederland. Als ik door de schuifdeuren kom en mijn ouders zie, begin ik te huilen alsof ik een jaar weg ben geweest. Ze brengen me naar huis en eenmaal binnen ontdek ik lieve Welkom Thuis! cadeautjes; bloemen, een mini-prentenboekje, een vogelhuisje en Hollandse dropjes en stroopwafels. M'n vader en moeder zeggen me gedag en ik zwaai ze uit. 
Ik ben weer alleen. 
In Groningen. 
Thuis. 

Hej då Sverige, dag Zweden!