Happy 2012!

Nog even en we nemen afscheid van 2011, dan vieren we oud en nieuw. Ik heb een haat-liefdeverhouding met oud en nieuw. Het moment van aftellen en het feest wat daarna losbarst met vuurwerk, gejuich, knallende kurken en muziek dat vind ik geweldig. Iedereen doet mee, heel Nederland telt op hetzelfde moment af – magisch! Het geeft me een gevoel van saamhorigheid, een soort trots op het mens-zijn. Dat, samen met terugblikken op het afgelopen jaar, ontroert me dan echt. Ik kan echter maar moeilijk beslissen wat ik die nacht wil doen. Begin december passeren alle opties de revue in mijn hoofd: thuis op de bank met een appelflap en een oudejaarsconference op televisie, naar een hip feest in de stad, een hotelovernachting in een andere stad of borrelen bij vrienden. Mogelijkheden zat, maar de juiste keuze maken valt niet mee; ben ik onderweg naar een feest dan lonkt de warmte en knusheid van thuis en zit ik op de bank een schaal oliebollen weg te werken dan verlang ik naar muziek en een dansvloer. Zelf een feestje geven vind ik geen optie in mijn flat vol senioren. Bijkomend probleem is het aftel- en zoenmoment, als single sta ik er maar wat verloren bij als het twaalf uur is en iedereen elkaar in de armen vliegt. En juist de mensen die ik liever niet zoen komen enthousiast op me af! Als ik het kon regelen zou ik overnachten in een penthouse dat uitkijkt over de stad. Met Vegter’s Rolletjes, champagne, muziek en goed gezelschap. Hoef ik de straat niet op en kan ik om twaalf uur voor het raam gaan staan om naar het vuurwerk te kijken. Klinkt als een ideaal oud en nieuw, als het tenminste niet mistig is…

Ik wens iedereen een gezellige jaarwisseling en een liefdevol, gezond en gelukkig 2012!

Merry Christmas!

De kerstboom staat in huis, 3FM's Serious Request is van start gegaan, er ligt een voorraadje kerstkransjes in de kast....dat kan maar één ding betekenen; het is bijna kerst! 

Hele knusse kerstdagen toegewenst!



Prettige Kerstdagen - asjemenou!

To-do list

Steeds vaker wordt mij gevraagd of ik al een leuke man ben tegengekomen. Ik begrijp wel waar die vraag vandaan komt. De baby’s en huwelijken in mijn omgeving volgen elkaar in rap tempo op; ladingen beschuit met muisjes heb ik al gegeten het afgelopen jaar. Mensen settelen zich en stichten een gezin. Dat zorgt voor orde en rust in de hoofden van de nabije familieleden en vrienden. Maar het plaatje is nog niet compleet, ik ben er namelijk ook nog. De single. De enige naam op de kerstkaart. De extra stoel aan tafel in een restaurant. Een overgebleven ziel die met haar stokoude dertig jaar nodig aan de man moet. Dat zou althans de gedachtegang kunnen zijn van de traditioneel denkende mensch in mijn omgeving. Zelf heb ik andere ideeën over mijn toekomst, maar bij de huisje-boompje-feestjes van anderen sta ik natuurlijk wel vooraan in de rij om een lekker vorkje (bruids)taart mee te prikken!

Liefde staat echter wel op mijn wensenlijstje. Liefde geven en ontvangen is zoiets moois. De kriebel in m’n buik als ik een sms van hem krijg en de grijns die 24 uur per dag geboetseerd op mijn gezicht staat, die wil ik wel weer eens ervaren. Een relatie waar je energie van krijgt, dat is geweldig. En dat gun ik mezelf. Daarom alvast genoteerd op mijn To-do list 2012; liefde vinden en het vasthouden. Voor de zekerheid schakel ik de kerstman ook even in.     

In de wolken!

Hoe blij kan je worden van een nieuwe badjas? Nou...heeeeeel blij! Ben in de wolken met m'n nieuwe badjas, hij is van PiP Studio en hoort bij de Birds in paradise collectie. Na 11 (!) jaar was mijn Hema 'Good morning' badjas toch echt aan vervanging toe en deed ik onlangs twee pogingen om een mooie nieuwe te scoren. Het werden twee miskopen; een roze fleece badjas was zo statisch dat er één knetterende vonkenregen vanaf kwam als ik hem uittrok -stond ik zo ongeveer de electric boogie te dansen in de slaapkamer- en een wit exemplaar van badstof bleek, eenmaal uit de verpakking, zo dun als een versleten washandje. Ik kon het dan ook niet laten om voor de derde keer dit jaar binnen te wandelen bij de linnenexpert om me opnieuw te vergapen aan de PiP-badjassen. Vogels, bloemen, velours en met capuchon...wauw! M'n moeder gaf me het duwtje in de rug dat ik nodig had (want duur), maar even later stond ik trots weer buiten met de allermooiste badjas ooit. Mooi, warm en hij past ook nog bij de inrichting van m'n huis! 

          

Verhaaltje voor het slapengaan

Eén van de leukste taken van het juf-zijn vond ik het voorlezen aan de kinderen. Vooral het voorlezen van een prentenboek aan de allerkleinsten; stemmetjes opzetten, gebaren maken en het laten zien van de illustraties hebben er vaak voor gezorgd dat de kinderen met open mond zaten te luisteren. Zelf ging ik als kleuter ook helemaal op in de verhalen die voorgelezen werden, op school en thuis. Volgens mij heeft mijn moeder me tot mijn elfde voorgelezen! Altijd fijn om ingestopt te worden door je moeder en even te luisteren naar een verhaaltje. Zou iedere ouder met zijn kinderen moeten doen. De boeken die ik kreeg als kind, die heb ik nog en ze zijn me zo dierbaar! Ik heb ze er laatst weer eens bij gepakt. Zo mooi, de smoezelig geworden bladzijdes, de illustraties die voor altijd zijn opgeslagen in mijn hoofd en het achterhaalde taalgebruik. Ze liggen op mijn nachtkastje en ik lees er wel eens in. Lekker ontspannend voor het slapengaan.

Pinkeltje kreeg ik op mijn 3e verjaardag

Het boek 'Knofje, waar zit je?' heb ik gewonnen!

Daten in een hogere versnelling

Dat ik me als single thuis prima vermaak is bekend. Daarnaast is afspreken met vriendinnen altijd gezellig. Maar ik deins er ook niet voor terug om in mijn eentje naar de bioscoop te gaan, ergens koffie te drinken of een stedentrip te maken. Ik ben op dat gebied geen brugpieper meer en kan een uiterst zelfverzekerd gezicht opzetten richting alle stellen en groepjes die me aanstaren. Ik steek nog net m’n tong niet uit. Mooie momenten kan ik alleen niet delen en dan is aardig mannelijk gezelschap van harte welkom. Om luie cupido een handje te helpen heb ik onlangs mijn eerste stappen in de wereld van het daten gezet. Samen met vriendin K. meldde ik me aan voor een avond speeddaten georganiseerd door Speeddaten.nl

Giechelend oefenen we die avond met een kookwekker in de hand hoeveel we over onszelf kunnen vertellen in anderhalve minuut. Drie minuten per man, per date, dat gaat snel! Een hoop ge-euh en gegiebel later staan we in de rij voor onze matchkaart. We knijpen elkaar even nerveus in de arm, waar zijn we aan begonnen?! Wat een spanning. Maar snel een rosé bestellen. Na de eerste drie, ietwat ongemakkelijke, gesprekjes zitten we als volleerd speeddaters te praten met onze dates. Tijdens de pauze is de tussenstand als volgt; beide nog geen Ja aangekruist. Lol hebben we wel, de accenten van de mannen van buiten de stad zijn ook zo vermakelijk. Aan het eind van de avond leveren we onze matchkaart in en die bevat alleen Nee’s en geen Ja’s. Geen matches dus. Maar dat deert ons niet zo, we hebben een erg leuke avond gehad en hebben toch maar mooi met 21 mannen gekletst. Met een druk hoofd van al het gebabbel fiets ik later die avond een beetje hyper naar huis. Misschien de volgende keer maar een slowdate?              

Single zijn - deel 2

Na een periode van loslaten, soulsearchen en de draad weer oppakken zie ik ze weer staan; mannen. Ze zijn echt overal! Hartstikke spannend natuurlijk, maar naar wie glimlach ik wel en naar wie niet? Op straat heb ik maar enkele seconden om te beslissen en check ik leeftijd (18+), trouwringen, kinderstoeltjes, grijze slapen en schoenen. Lijkt dat goed, dan zet ik een zoete glimlach op en zijn de drie seconden en leuke man ook al voorbij. Veel lastiger is het, als er een gesprekje aangeknoopt kan worden, zoals wachtend bij een stoplicht of bushalte. Dan bak ik er niks van. Woorden voortbrengen lukt opeens niet meer, dus kom ik niet verder dan schichtig opzij kijken. Tijdens het stappen wacht ik op initiatief van de ander en de openingszin hoeft dan niet eens zoveel voor te stellen. Negen van de tien keer krijg ik te horen dat ik wat vrolijker moet kijken (beste mannen, zo kijk ik nou eenmaal met een ontspannen gezicht, ik ga er verdorie niet bijlopen als The Joker..) maar als hij leuk is komt hij ermee weg. Zoniet, dan trek ik een verveelde hoor-ik-al-voor-de-tiende-keer-vandaag-blik en dan is de boodschap wel duidelijk. De aller-aller-aller-aller-ergste openingszin die ooit mijn oren bevuild heeft was zonder twijfel ‘Wil je hem er bloot in hebben?’. Als ik ooit een stomp had moeten uitdelen, dan was het toen in die Friese plattelandsdiscotheek aan die zak hooi! In plaats daarvan ben ik beledigd weggelopen. Ik vrees dat ‘ie nog meer slachtoffers heeft gemaakt daarna...

Is m’n interesse echter gewekt na een gevatte of wat minder gevatte openingszin en raak ik in gesprek, dan probeer ik informatie in te winnen: leeftijd, woonplaats, werk, interesses. Waarbij ik ondertussen –onopvallend- zijn kleren, schoenen en vriendengroep scan. Veel minnetjes en weinig plusjes? Elke smoes om door te lopen is geoorloofd. Bij veel plusjes en weinig minnetjes kon het nog wel eens een lange, leuke avond worden. Maar goed, wat weet je nou al helemaal na een keertje kletsen tijdens het stappen? Misschien heeft hij thuis wel Frans Bauer-sjaaltjes aan de muur hangen of is zijn idee van een ideale vakantie twee weken wegbroeien in all-inclusive resort ‘El Cheapo’ in een of andere hete badplaats. Mag ik bedanken voor de eer? Want laten we wel wezen, een beetje dezelfde smaak en interesses is toch een deel van de welbekende klik. Ook iets waar ik op let, of ik hem hoor; de klik. Misschien is het een niet te missen klap, een donderslag, met een hoop vuurwerk. Of juist een nauwelijks waarneembaar plofje begeleid door een miezerig vonkje, een soort slof rotje zeg maar. Nou, daar trek ik mijn mondhoeken niet voor in de krul! En hoor ik een overduidelijk ‘klik-klak’ dan houdt ‘ie van mannen!

Single zijn - deel 1

Over de geneugten van het alleen wonen kan ik een boek volschrijven. Als single kan je thuis van alles uitspoken. Hagelslag met een crackertje eten, gekleed als ma Tokkie door het huis sloffen, met een knuffelbeer slapen of heel vals meezingen met Bruno Mars; I would catch a grrrrrrrrrrrenaaaaaaaaaaaade for yaaaaaaaaaaa!. Niet perse praktijkvoorbeelden overigens. Of je spookt juist helemaal niets uit. Maar net wat je wilt. Misschien ben je niet single, maar heb je zo’n fijne relatie waarin je op alle gebieden volledig jezelf kunt zijn, ook in huis. Hoogstwaarschijnlijk houd je toch een beetje rekening met elkaar en wil je ook niet altijd dat de ander gewoonten van je ziet. Bovendien komt hij/zij er misschien niet eens achter dat het pak hagelslag altijd binnen drie dagen leeg is. Toch is het niet alleen een bron van vreugde, het alleen wonen. Wat te denken van het ontbreken van een paar armen om je heen als je een rotdag hebt gehad, een flauw grapje om alles te relativeren en een strijk door je haar met de opmerking dat het allemaal weer goed komt. Dat mis ik in mijn singlebestaan. Maar dat stel armen mis ik ook op andere gebieden, en dan doel ik op de praktische kant van het alleen wonen. Al snel nadat ik was verhuisd liep ik tegen het eerste probleem aan: het omdraaien van mijn huge-ass boxspringmatras. Het bleek geen fluitje. En regelmatig omdraaien is noodzakelijk, zo zegt de Ikea-handleiding. Zwetend heb ik geprobeerd het matras in mijn uppie om te draaien zonder het te laten dubbelslaan. De keren erna vroeg ik mijn visite om te helpen. Maar da’s ook best een beetje raar. Nu heb ik eindelijk een routine ontwikkeld, daarbij kruip ik zelf onder het half omhoog staande matras en fungeer ik als stootkussen voor het kantelende matras. Tja, je moet wat. En wat dacht je van een lampje ophangen (elektriciteit = eng) of een kluitkerstboom 9 trappen omhoog sjouwen? Of op een schuddende en zwabberende fiets zitten met 35 kg aan weekboodschappen in je seksloze fietstassen? Ja, dan verlang je naar een extra paar handen. In mijn beleving gaat het dan ongeveer zo: hij sjouwt de boodschappen naar boven, helpt met opruimen en vraagt dan heel lief of hij iets te eten voor me kan klaarmaken. Aangezien ik toch net alles op voorraad heb: ‘Doe mij maar een cracker met een mount everestje aan hagelslag erop! Hmmm, lekker!’.

I love birds

Overal in mijn huis kom je ze tegen; vogeltjes. Ik verzamel graag spullen waar vogeltjes op staan en krijg ze ook wel eens cadeau. Het zijn ook zulke leuke beestjes met hun mooie veren jasjes en kleine pootjes! In de lente en zomer word ik altijd vrolijk van hun getsjilp en gefluit. In de winter zet ik wel eens mijn cd met vogelgeluiden op, dan is het even weer lente en voel ik bijna de warmte van zonnestralen op mijn huid. Vogels staan voor mij voor vrijheid, schoonheid, natuur, eenvoud en rust, en daar kan ik nooit genoeg van krijgen. 

PiP Early Bird behang

Bird theekopje

Etui van Nathalie Lété