Babes

Tot voor kort vond ik het jammer dat ik nooit een pitspoes, gogo-danseres of beursbabe ben geweest. Ja, ik heb wel eens in de spotlight gestaan in een jurkje, maar dat was meer van het niveau ‘dorpsdisco’. Een beetje mooi en sensueel staan wezen naast blinkende bolides… nee. Met m’n haren zwiepen en heupen draaien in hotpants op bonkende beats...nee. Of het echt van groot belang was geweest voor mijn ontwikkeling, mwoah..dat lijkt me niet. Maar dat ik het leuk had gevonden, dat weet ik wel zeker. Ik hield van dansen, vrouwelijke outfits en bewonderende blikken. Nu hoef ik niet meer zo nodig in de schijnwerpers te staan. De perfecte outfit vind ik ook niet meer zo belangrijk, maar dansen zal ik altijd blijven doen. Thuis, op een festival of tijdens een zeldzaam avondje stappen. Als ik lekkere muziek hoor kan ik niet stil blijven staan! Het zal mijn leeftijd zijn dat ik niet zo nodig meer een babe hoef te zijn. Misschien is het ook helemaal niet fijn om zo bekeken te worden. Fascinerend vind ik het wel, als ik rondloop op een dancefeest waar danseressen op het podium staan, om te zien hoe vrijwel alle mannenhoofden dezelfde kant op staan. Allemaal starend naar de blondines en brunettes die het haar flink in de rondte zwaaien. Steevast met een biertje in de hand en soms pratend met een maat, zonder de ogen af te wenden van de meisjes. En dan herinner ik het me weer, het is immers zo oud als de mensheid; vrouwen als entertainment. Zal ook altijd zo blijven. Mooie vrouwen = starende mannen. Ach, als beide partijen het leuk vinden dan is er niets mis mee. Wijze uitspraak toch? Komt de wijsheid dus toch met de jaren!