Anderhalf jaar geleden las ik een artikel in een woonmagazine over een reislustige jonge vrouw. Ze vertelde dat ze op allerlei plekken in de wereld gewoond had. Bij het artikel stonden foto's van haar huidige interieur; heel basic en industrieel. Wat me altijd is bijgebleven van dat artikel is dat de vrouw zei 'Ik geef niets om spullen, ik drink net zo lief uit een lege jampot'. Ik heb die zin een paar keer opnieuw gelezen, zo gek vond ik het idee om uit een lege jampot te drinken. Want dat doe je niet, dacht ik, wat armoedig! De vrouw vertelde ook dat ze door basic te leven snel haar boeltje kon pakken om weer te gaan reizen. Het klonk logisch, maar haar levensstijl echt begrijpen deed ik niet. Een aantal maanden later ging ik in m'n eentje naar de film Les Femmes du 6e étage. Over een Frans huis in de jaren ’60 met rijke, conservatieve bewoners waarvan de Spaanse werksters op de zolderverdieping leven. Eén van de zolderkamertjes komt in beeld; klein en eenvoudig. Een bed, een lampje, een stoel en een kom met water en zeep. De eerste gedachte die bij me opkwam was 'dat wil ik ook'. Ik verbaasde me over mijn eigen gedachte, vanwaar het verlangen naar een eenvoudig zolderkamertje? Na jarenlang klein te hebben gewoond, woon ik eindelijk in een ruime flat. Al mijn spullen hebben een eigen plek, heerlijk! En het is prettig, al die ruimte, comfort en spullen, maar ik heb het al ondervonden; het grote geluk zit hem daar niet in. Zoals ook duidelijk werd in de boodschap van de film; de Spaanse dienstmeiden leven eenvoudig maar hebben een echter en bevredigender leven dan hun werkgevers, het rijke, uitgebluste stel.
Eenvoudig leven, met een minimale hoeveelheid spullen, dat spreekt me meer en meer aan.
Vrijheid, daar gaat het om. Vrij zijn om te doen wat goed voelt, te gaan waar je wilt. Dat is leven. Bezit is dan alleen maar een blok aan je been. Ik ben heel blij met dit besef. En hoewel ik nog niet precies weet wat ik ermee ga doen en wat voor invloed het gaat hebben op mijn levensstijl, is het zeker dat er dingen gaan veranderen. Ik kijk ernaar uit.
Eenvoudig leven, met een minimale hoeveelheid spullen, dat spreekt me meer en meer aan.
Vrijheid, daar gaat het om. Vrij zijn om te doen wat goed voelt, te gaan waar je wilt. Dat is leven. Bezit is dan alleen maar een blok aan je been. Ik ben heel blij met dit besef. En hoewel ik nog niet precies weet wat ik ermee ga doen en wat voor invloed het gaat hebben op mijn levensstijl, is het zeker dat er dingen gaan veranderen. Ik kijk ernaar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten